Als jij als moeder groeit, groeit je kind met je mee.

Dat geloof is de rode draad in alles wat ik doe. De afgelopen jaren heb ik als familiaal bemiddelaar honderden ouders begeleid die door een scheiding zijn gegaan en hun weg zochten in het co-ouderschap. Wat me telkens opviel is dat de emoties die bij een scheiding komen te kijken, zoals boosheid, verdriet en angst, vaak in de weg stonden om tot constructieve afspraken te komen m.b.t. de kinderen. Of, om überhaupt samen het co-ouderschap aan te gaan. Ik zag dat ouders het beste wilden voor hun kinderen, maar het zicht op wat hun kinderen écht nodig hadden, werd vaak vertroebeld door de onopgeloste onderliggende emoties en spanningen. Het is dan ook niet evident om te blijven communiceren met de andere ouder, om vertrouwen te hebben in het ouderschap van de andere ouder en om alle dingen te doen of te laten die bij een scheiding of co-ouderschap komen te kijken. Het gevaar schuilt erin om in een soort van automatische piloot toestand te komen en je hierdoor niet de ouder kan zijn die je écht wil zijn.

Daar ontstaat mijn werk. Ik ben geen klassieke bemiddelaar of therapeut, ik werk met woorden én wat daaronder leeft. Met wat uitgesproken wordt, én wat nog geen taal heeft. Ik begeleid moeders die vastlopen in hun relatie, het ouderschap of zichzelf – met zachtheid, helderheid en respect voor ieders proces. Mijn aanpak is intuïtief en onderbouwd. Gelaagd. Praktisch én energetisch. Want je hoeft niet te kiezen tussen je hoofd en je hart. Je mag thuiskomen in allebei. Wat je voelt, verdient evenveel ruimte als wat je beslist.

Ik weet hoe het voelt om in een veld te staan waar niet alles uitgesproken werd. Om kind te zijn in een systeem waar verbondenheid geen echte verbinding was. Mijn ouders zijn samen gebleven voor ‘mij’, maar ik voelde als kind precies wat er niet werd gezegd. Als dochter, moeder, vrouw – keer ik telkens weer terug naar hetzelfde verlangen: dat kinderen mogen opgroeien in een veld van liefde – ook wanneer ouders uit elkaar gaan. Daarom begeleid ik jou. Niet als iemand die het beter weet, maar als iemand die met je meewandelt. Tot je je eigen kracht weer voelt.

Ouderschap vraagt geen perfectie – het vraagt bewustzijn.

Liefs,
Melanie